• خطبه ها
  • پرداختن به آخرت
مترجم : سید علی نقی فیض الاسلام

پرداختن به آخرت

 (195) (و من كلام له (عليه ‏السلام) ) (كان كثيرا ما ينادي به أصحابه) تَجَهَّزُوا رَحِمَكُمُ اللَّهُ فَقَدْ نُودِيَ فِيكُمْ بِالرَّحِيلِ وَ أَقِلُّوا الْعُرْجَةَ عَلَى الدُّنْيَا وَ انْقَلِبُوا بِصَالِحِ مَا بِحَضْرَتِكُمْ مِنَ الزَّادِ فَإِنَّ أَمَامَكُمْ عَقَبَةً كَئُوداً وَ مَنَازِلَ مَخُوفَةً مَهُولَةً لَا بُدَّ  

« 654»

لِلَّهِ آبَاؤُكُمْ فَقَدِّمُوا بَعْضاً يَكُنْ لَكُمْ وَ لَا تُخَلِّفُوا كُلًّا فَيَكُونَ عَلَيْكُمْ.  

« 655»

مِنَ الْوُرُودِ عَلَيْهَا وَ الْوُقُوفِ عِنْدَهَا وَ اعْلَمُوا أَنَّ مَلَاحِظَ الْمَنِيَّةِ نَحْوَكُمْ دَائِبَةٌ وَ كَأَنَّكُمْ بِمَخَالِبِهَا وَ قَدْ نَشِبَتْ فِيكُمْ وَ قَدْ دَهِمَتْكُمْ فِيهَا مُفْظِعَاتُ الْأُمُورِ وَ مُعْضِلَاتُ الْمَحْذُورِ فَقَطِّعُوا عَلَائِقَ الدُّنْيَا وَ اسْتَظْهِرُوا بِزَادِ التَّقْوَى. و قد مضى شي‏ء من هذا الكلام فيما تقدم بخلاف هذه الرواية .


 از سخنان آن حضرت عليه السّلام است (در ترغيب به آماده نمودن توشه سفر آخرت) كه اصحاب خود را مكرّر باين گفتار (بعد از نماز عشاء) اندرز مى‏ داد: 1 خدا شما را بيامرزد، وسائل سفر (آخرت) را آماده نمائيد كه نداى كوچيدن در ميان شما داده شده (خداوند در قرآن كريم س 4 ى 78 مى‏ فرمايد: أَيْنَما تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ يعنى هر كجا باشيد مرگ شما را دريابد اگر چه در قلعه‏ هاى محكم و استوار باشيد) و ماندن در دنيا را كم پنداريد (دل بآن نبنديد) و (بسوى خدا) باز گرديد با توشه شايسته (طاعت و بندگى) كه بآن دسترسى داريد، زيرا جلو شما گردنه ناهموار و منزل هاى ترس آور هولناك است (سختي هاى مرگ و گرفتارى قبر و عالم برزخ و مواقف باز پرسى روز  رستخيز را در پيش داريد) كه از وارد شدن و توقّف در آنها ناگزيريد، 2 و بدانيد كه نگريستن هاى مرگ به گوشه چشم بجانب شما است، و مانند آنست كه به چنگالهاى آن كه در شما فرو برده است گرفتاريد (و از آن رهائى نداريد) و كارهاى زشت و بسيار دشوار و سخت شما را از آن پنهان داشته، 3 پس علاقه‏ هاى دنيا را (از خود) دور كنيد، و با توشه پرهيزكارى خويش را توانا سازيد (محبّت دارائى و فرزند و كالاى دنيا را از دل برانيد و پارسائى و پرهيزكارى را پيشه گردانيد.  

 ص656

(سيّد رضى فرمايد:) پيش از اين (در خطبه هشتاد و چهارم) بعضى از اين كلام به روايتى گذشت كه با اين روايت تفاوت دارد.